Graaien naar rompertjes die er niet meer zijn
Je kunt je op feitelijk alles voorbereiden, behalve op een kind – wat de boeken je ook mogen vertellen of mogen willen laten geloven. Het is nou eenmaal zo, er is niets grilliger dan je gezin uit te breiden met een wezentje dat je volkomen vreemd is, in die eerste dagen en weken dan. Je weet totaal niet wat je overkomt en kan je kind nog niet zo goed lezen dus soms is het echt gissen waar dat huiltje vandaan komt – heeft het honger, slaap of misschien last van de darmpjes. Voor zowel kind als ouders is het echt een ontdekkingstocht in het leven en hoeveel je er ook in theorie over gelezen kan hebben, echt voorbereid erop ben je nooit. Om een simpel voorbeeld te noemen: voor ons kind hadden wij echt te weinig rompertjes ingeslagen van tevoren. Het is heel goed mogelijk dat andere kinderen er echt veel minder nodig hebben, dat wij bijvoorbeeld zelf al die vlekken maken of veel te lang doen over de was – goed mogelijk allemaal. Maar waar het toch echt op neerkwam is dat we altijd naar rompertjes graaiden die er gewoonweg niet waren.